Neredesin Gülüm?..

~ 07.04.2011, Bekir COŞKUN ~

Dün ilk kez gördüm...

Sevdalı söğüt ilk yapraklarını açmış...

Erik tomurcukları ürkek çocuklar gibi başlarını uzatmış, patlak gözlerle bakıyorlar dünyaya...

Dallarında küçük küçük tomurcuklar var gülün...

Serçeler çitlere sıra sıra dizilip aşk şarkılarını söylemeye başladılar... Yakında sarı gagalı bebekleri doluşacaktır bahçeye...

Doğa bir bahara daha uyanıyor...

Bir tek...

Bir tek sen yoksun gülüm...

Senenin yine bu günleriydi belki, baharın başıydı aklımda kaldığına göre...

Çiçek çiçek açmıştın cumhuriyet meydanlarında...

İşte “Demokrasinin baharı” demiştim...

Ilık özgürlük rüzgârları esiyordu...

Benim yine nakliye günlerimdi, ama gözüm arkada kalmayacaktı, ben görsem de görmesem de...

Kırmızı gül yapraklarından küçük bayraklar... Kucağında bebeğin pembe tomurcuk gibi... Elinden tutmuştun fidan boylu sevgilinin... Babanın oğluna koca çınar gibi sarıldığı gün... Küçük kız bahçenin sarı gagalı serçe bebeği...

Şen kavak dalları gibi sallanıyordu pankartlar bir sağa, bir sola...

Baharda bahçe gibiydi cumhuriyet meydanları, hep birlikte şarkı söylemiştik:

“Görecek günler var daha...”

Ağlamıştım o gün...

Bahar yağmuruydu sanki yanaklarımızda...

Biz hepimiz bir arada...

Baharda bahçe gibi...

Dün bunları düşündüm...

Demek ki o bir yalancı bahardı...

Bağ bozumu gibi, terk ettiğimiz meydanlarda, sağa-sola uçuşup durdu büyük kâğıtlara yazılmış umutlarımız...

Çoğumuz erken açan çiçekler gibi yandı...

Saçak altlarına sığındı marşlar...