Bizler sıradan insanlarız.
Topumuz tüfeğimiz yok…
Tek gücümüz anamızın sütü gibi helal ve tertemiz birer oy…
İşte o oyların birleşerek bir güce dönüşmesi ve Cumhuriyetimize sahip çıkılması için sana ihtiyacımız var…
Çoğumuz partili değiliz…
Partizanlık bizim işimiz de değil…
Aydınlık umutlarımızın üzerinde bir teokratik-faşist yapı yükselirken, bunu demokratik yolla önleyecek olan tek güç siyasi partilerdir. Partizan değiliz ama hepimiz biliyoruz ki umutlarımıza bir siyasi parti ile ulaşabiliriz.
Buna en yakın parti ise (en azından bugün için) sen; ana muhalefet partisi CHP’dir…
*
O zaman kıpırda…
Sen sancılandığında, biz hasta oluyoruz…
Senin sakarlığın tutunca, kırılıp dökülen biziz…
Meydana çık, mahalleye gir, çarşıya in… Yepyeni bir liderin var, kambursuz, içten… Biraz acemi ama olsun… Taptaze kadrolarla kalk yerinden… Kadın kolları, kadının anaçlığını, şefkatini, sevgisini, korumacılığını götürüp bıraksın fakirin kapısına… Gençlik kolları bayraklarını alıp bir insin meydanlara, görelim…
O koca ağızlı geveze sussun artık, bıktık birbirinizle didişmenizden…
Ozanlarımız binlerce türkü, bestekârlarımız yüzlerce marş verdi dilinize… O şarkılarla yürümek istiyoruz, sabırsızız…
Yetti artık…
Yeter…
*
İhale, tahsisat, özelleştirmeden pay, makam, koltuk, avanta, beleş, sebil, yağma istemeyiz… Tek beklentimiz bize umutlarımızı geri getirin…
Arzularımız masumdur…
Tek derdimiz çocuklarımızı çağdaş aydınlık bir dünyada büyütmek… Tek derdimiz biz yandık, onlar yanmasın…
Eğer iktidarın baskıcı istilasına karşın demokrasi sürecekse, bunu sağlayacak olan sadece ve sadece muhalefetteki siyasi partilerdir…
Sana “Tamam, olan oldu, yürü artık, yolun açık olsun…” demek istiyoruz…
Ama sen bir çık yola…
Bir silkelen…
Bir kıpırda…
Umut bağlamamız için umut vermelisin…
Tek derdimiz var, tek:
Biz yandık çocuklarımız yanmasın…
(Cumhuriyet 09.11.2010)
