Eleştir ama iktidarımla uğraşma Lütfen! Duymak istediklerimi söyle. Doğru bilginin zerre kadar önemi olmaz! Önemli olan bilgi değil algıdır. Bilgi sadece bir yan unsurdur.
Eleştirinle 'Haksızlığa uğrarsam'; seni değersizleştirecek olan algıları yöneten muktedirim ben. Bilgi ve eleştiri hükmedemez gerçeğe!
Beyin saniyede 400 milyar parça bilgi işler. Farkında olunan sadece 2000 parçası. İki bin. Bu gerçekliğin, sürekli beynimizde olup bittiği, ama bizim bu bilgiyi işleyemediğimiz anlamına gelir. Farkında olamıyoruz etrafımızda neler döndüğünün ve bizim nelerin etrafında döndüğümüzden.
Değerli olan tek şey; "algıda yaşatılan iktidardır". Anlaşılmayacak yanı yok! Kendi düzenini arayan her rasyonel; "iktidarı" kendinde yeniden üretip karşısındakine sunar... Ötekini referans alıp, yarışan bireysel yaşam düşüncesinin başkaca yapacağı yoktur!
Yeni bilgiye eleştiriyle erişen, yabancılaştırmalı yöntemiyle çeperindekileri ötekileştirir. Dışlar, aşağılar, yargılar, değersizleştirir onları ve kendi değerini cazip/üstün kılar. Ötekini "mağdurlaştırarak" ortaya konan bilgi, ortama verdiği söz hakkı ile o paçavra gibi kullanılamayan 400 milyar parça "Bilgi"nin kaderine itilir kolayca!
Katıksız itaat geleneğinin "karanlık" düzenini aydınlatmaya gelen eleştiri; Modern dünya sömürü düzeninin karanlığı içine hayatı zenginleştiren yeni işlevleriyle katılır.
Burjuva demokrasi sisteminin çalışmadığı toplumlarda "eleştirel gerçeklik arayışları" egemen söylemin itaatkar algıyı biçimleme işlevi görür; açık seçik kuyruğuna takılır. Var olana boyun eğer; muhafaza eder.
Ötekini olumsuzlamalı ortamda; özgürleşim yolculuğu deneyim baskısı altında; demokrasi, insan hakları ve egemenin tutunamayacağı alanlar oluşturup hayata katmak; inşa ederek yaşamak hep önümüzde!
Mustafa Çebi
