Bizim bir “Haziran”ımız bir ömür kadar yettiğinde dünyaya, bir daha kimse hep 19 yaşında kalmayacak. Kutlanamayan bütün doğumgünlerini hep birlikte kutlamak üzere, şimdilik doğum günün kutlu olsun Ali'm İsmail...
Engin İnce - Gonca Tokyol
Eskişehir'in ortasından bir çay geçer, Porsuk. Porsuk nehrinin geçtiği kadınlar vardır Eskişehir'de ve de adamlar. İki üniversite vardır, o üniversitelerin de Porsuk'un kenarındaki çimlere uzanmış binlerce öğrencisi. Liseyi Eskişehir'de okuyup da şehir dışına okumaya gidenler, diğer şehirlerden gelenler kadar zorlanmazlar, çünkü her Eskişehirli biraz da olsa üniversitelidir. Okumak için Eskişehir'e gelenler de diğer yerlere gidenlere göre daha şanslıdır; görece ucuz, görece eğlenceli, görece modern bir taşra kentidir Eskişehir...
“Şehir milliyetçiliği” diye bir şeyden bahsedilecekse, İzmirlilerin hemen arkasından gelir Eskişehirliler. İzmir'de Kordon varsa, Eskişehir'de Adalar vardır ki, soranlara bir güzel açıklarlar İç Anadolu'nun bağrında “adalar”ın ne aradığını. Haziran'dan beri açıklayamadıkları bir şey var ama, Ali İsmail'in ölümü...
Senelerce okuduğu şehre trenle gidip gelen, istasyona adımını attığından kendisini “yuvası”na gelmiş hisseden binlerce kişi, kendisini büyüten şehrin Ali İsmail'e nasıl mezar olduğuna dair bir cevap veremez. Ali İsmail'in nasıl öldürüldüğünü anlatırlar size, davasını en yakından takip ederler ama böyle bir şey nasıl yaşanabilir, onların yuvası nasıl olur da Ali İsmail'in katillerine de ev olur, onu anlatamazlar...
“2 Haziran gecesi, Eskişehir'de düzenlenen eyleme polisin saldırmasından sonra bir ara sokağa kaçmış Ali İsmail” der ve “eski otogarın orada” diye eklerler Ali İsmail'in nasıl öldürüldüğünü anlatırken. “Tekrar tekrar saldırıya uğramış sokakta; oteldeki, fırındaki güvenlik kameralarının görüntülerini silmişler” dediklerinde; yedikleri bütün ekmekler midelerine oturmuştur bile. Ali İsmail'e kas gevşetici yazıp gönderen doktorun çalıştığı hastanenin, “Arkadaşları yapmıştır” diyen mülki amirin makamı diye Valiliğin önünden geçmek istemezler. Ali İsmail demek, gülmeyi iyi bilen insanların şehrinde yüzlerde donan bir tebessüm demektir ve akmasın diye pınarındaki yaş, uzağa dikmektir gözlerini.
Bugün; annemizin oğlu, kardeşimizin sevdiği, bir başkasının dostu ama illaki hepimizin kardeşi Ali İsmail'in doğum günü. Abisi Gürkan Korkmaz'ın, “Ali'si gitti ama annemin binlerce yeni evladı oldu” dediği Ali İsmail, bugün yine 19 yaşına girdi. Ali İsmail artık hep 19 yaşında...
Bir sabah büyük büyük ateşler yanınca / Eller temizlenecektir / Bir tören olacaktır / Ölülerimiz toplanacaktır.* Ve bizim bir haziranımız bir yıl kadar değil de bir ömür kadar yettiğinde dünyaya, bir daha kimse hep 19 yaşında kalmayacak, kimse 19 yaşında bir ara sokakta eli sopalı katillerce öldürülmeyecektir. O büyük ateşler yandığında, kutlanamayan bütün doğum günlerini hep birlikte kutlamak üzere, şimdilik doğum günün kutlu olsun Ali'm İsmail, iyi ki doğdun...
Ali İsmail için...
Belleği diri tutar unutmamak; acıtsa da bazen, mücadeleyi ve umudu besler. Ali İsmail'in ardından verilen “unutmayacağız” sözü de tıpkı diğer canlara verilen sözler gibi mücadele için, umut içindir. Bundandır bütün duvarlara Ali İsmail yazmak, bundandır Ali İsmail marşları bestelemek... “Biz unutmuyoruz, sen de unutma” demek içindir. Bugün Ali İsmail'in doğum günü... Bugün de “unutmayacağız” diyenlerin “bir” olduğu günlerden biri...
Onu da ona atılan tekmeyi de unutmayanlar, doğum gününde çeşitli etkinliklerle anacaklar Ali İsmail'i... Ekinci'deki evinde bugün saat 16.00'da buluşacak olanlar, mezarına yürüyüp bir anma gerçekleştirecek. Kolektif Sinema'nın çekmiş olduğu, “Ali: Düşlerinde Özgür Dünya” belgeseli de bugün saat 20.00'de Antakya Meclis Kültür Merkezi'nde gösterilecek.
Okul arkadaşları da bugün Ali İsmail'in silüetini Anadolu Üniversitesi'ne çizerek, onu unutmadıklarını bir kez daha haykıracak. Anadolu Üniversitesi öğrencileri, Eğitim Fakültesi önünde, saat 16.00'da buluşacak. ODTÜ'de ise Gençlik Filmleri Festivali'nin kapanışı, Ali İsmail belgeseliyle saat 17.30'da, U-3'te yapılacak.
* Turgut Uyar'ın Biraz Daha şiirinden.
solhaber
