Olağan süreçlerin önceden öngörülebilen geleceği için, “Perşembenin gelişi Çarşambadan bellidir.” denir ya. İşte o Perşembe geldi.
Olup bitenlere bakınca kolaylıkla söylenebilir ki arkası Cuma…
30 yıl önce ‘nass’a bağlılığını; “Demokrasi bizim için araçtır. 21. yüzyıl İslam’ın yükseliş çağı olacak ve bu yükselişe omuz verenler karşılığını kat kat alacakladır. Katkı vermeyenler ise zillet içinde kalacaklardır.” sözleriyle ilan eden İstanbul Belediye Başkanı, bize Perşembenin gelişini muştulamıştı aslında.
“Cuma namazını Emevi Camiinde kılacağız Allah’ın izniyle.” diyerek, ilk söylediğinde anlamayanlarımız için pekiştirmişti de muştusunu. Gerçi Esat Esed olduğunda anlamayanın, adam canlı ceset olduğunda da, Cuma salası okunduğunda da anlayacağı yok…
Ama bize bir şey olmaz nasılsa. Bizim Cumhuriyetimiz sapasağlam ayakta...
Bizim peygamber ocağı ordumuz, cehaletle savaşan okullarımız, adaletle hükmeden mahkemelerimiz, bizim için çalışmaktan perişan oldukları için iki yılda malulen emekli olan, milli irade temsilcisi vekillerimiz var.
Var değil mi?
Var mı?
Var…
Vardı…
Artık yoklar mı?
Ama kurucu partimiz var değil mi? Başında da özel ve güzel başkanı?
O halde umutsuzluk yok.
Başkan olur olmaz, önce 50 yıllık gözlüklerini bir el hareketiyle yok edip, birkaç fırça darbesiyle, saçını başını ve gül cemalini değiştirmedi mi?
Amenna…
Gözlerimizin önünde abrakadabra…
Bir hamleyle seçimleri kazandı, soluk almadan bir çırpıda Beştepe’yi fethetti, Cumhurbaşkanını ayağına getirdi, Devlet’e rest çekti ve el yükseltti.
Kim yan bakabilir ki Cumhuriyet’e o başımızdayken. Alnını karışlardı alimallah?
Daha ne yapsındı?
Ama yaptı dahasını da…
Bakarsın duyduklarının heyecanına dayanamayan olur diye, önceden haber verdiği üzere kutlu bir ikindi vaktinde, her türlü güvenlik tedbirini alarak, Mersin’de patlattı büyük bombasını.
Herkesi tersine yollayıp, elini cebine soktuğu gibi, çevik bir hareketle çekti kırmızı kartını.
Bütün kötülere…
Enflasyona…
Yolsuzluğa…
İstismara…
İktidara…
…
Kahrol düşman, al sana kırmızı kart!
Dostlara umut olan, düşmanlara korku salan, savulun geliyor bizim başkan.
Sevinçli bir şaşkınlık içindeyiz.
Bu kadarını da beklemiyorduk doğrusu. Herkes için özel kart boyutu bile düşünülmüş. Erdoğan için en büyük boy, kırmızı karton bulamayanlar için, cep telefonlarına kırmızı ekran hizmeti…
Aman Allahım!
Kırmızılar giymiş mahşeri bir kalabalık, ellerinde kocaman kırmızı kartları, üstüne üstüne yürüyorlar enflasyon canavarının.
Beşlilerin böğrüne sallıyorlar kırmızılarını.
Çil yavrusu gibi dağılan düşman kaçışırken, arkalarından az gittik uz gittik, dere tepe düz gittik.
Bir hafta sonra…
Şah ve mat…
Erdoğan yenildiğini “Dumura uğradık.” diyerek kabul ediyor.
Sonra “Bu dahiyane fikir için başta Özel olmak üzere CHP yönetimini tebrik ediyorum. Kendilerini bu oyuna fazla kaptırmasınlar… Daha bunun pazılı var pişpiriği var…” sözleriyle bükemediği bileği öpüyor.
Allah ne yiğitler yaratmış.
Yaşasın kırmızı!
***
Zaman akıp gidiyor.
21. yüzyılın çeyreği gitti.
Karanlık çökmekte, Perşembenin sonu görünüyor. …
Kayyımlar devriyeye çıkmış.
Düdükler öter birazdan,
Sonra da…
Duymayan ve duyduğu emre uymayan kalmasın.
Cuma salasının eli kulağında…
