Zor bir yazı olacak diyorum kendi kendime, bir haftadır bunu tekrarlayıp duruyorum. Buradaki ‘zor’ kelimesi adlandıramadığım pek çok şeyin yerini tutuyor. Öfke, acı, çaresizlik ve isyan…
1993’ün 2 Temmuz günü sekiz saat canlı yayında insanların yakılarak öldürülmeleri izlendi bu ülkede. O Temmuz günü 14 yaşımda bir çocukken, kara dumanların kavurduğu insanları düşünüp kalbimin ne kadar sancıdığını ömrümün sonuna kadar unutamam. Daha sonraki günler televizyonda izlediğim yakılan otele bakıp, “Allah’ım bu senin ateşin, içeriye gönder” “Yak lan, yak!”, “Bez getir, daha çabuk yanar” diyenlerin seslerini de…
İnsan denen bu kadar kötü olur mu? Olurmuş.
Sorumluların ödüllendirilmesine de ilk kez tanık olmuştum. Örneğin, dönemin Belediye Başkanı Temel Karamollaoğlu’nun Refah Partisi’nden milletvekili seçilmesi…
O Karamollaoğlu’nun: “Müslüman kardeşlerim gazanız mübarek olsun. Pir Sultan Abdal heykeli buradan gidecek. Şenlikler iptal edilecek. Sivas’a bu nedenle gelmiş olanlar buraya terk edecek” sözü ile insanları yakan o grup cuma namazından çıkanlarla daha da büyümüş, onlar da şevkle katliama katılmışlardı.
1993 Ekim ayında 124 sanık ile başlayan yargılamadan geriye dört hükümlü kaldı. Dördü hariç hepsi aramızda. O kalan dört insanlık suçu hükümlüsü de iki sene sonra tahliye edilecek. Geçtiğimiz Şubat ayında 17 sanık sessiz sedasız tahliye edildi. Ne ailelerin, ne avukatlarının haberi oldu. Sivas’ın yerel gazetelerinden olan Büyük Sivas gazetesinin 26 Şubat 2025 tarihli nüshasındaki “Madımak Mahkûmları 32 yıl sonra tahliye oldu” başlıklı haberden öğrendiler. Ne yazık ki, mevcut infaz süreci davaya katılanların ve avukatlarının herhangi bir gelişmeden haberdar olmasının olanaksız olduğu bir süreç. Bu bile başlı başına rahatsız edici bir durum. Milletvekilleri soru önergesi veriyor, sorular ise güvenlik gerekçesi ile yanıtlanmıyor.
“Güvenlik gerekçesi” ile yanıtlanmayan sorulardan bazıları:
• Katliam ile ilgili davada kaç kişi yargılanmış, hangi cezalara çarptırılmıştır?
• Sivas Katliamı sanığı olarak aranan ve yargı karşısına çıkmayan kaç kişi vardır?
Katilleri koruyan unsurlarının ortaya çıkarılmasını isteyenlere, yitik bir hafızaya sahip olan toplumun belleğini tutanlara yanıt vermiyorlar. Oysa her inkâr, yitik bir sosyobellektir.
Anayasa Mahkemesi (AYM), Madımak katillerinden Yunis Karataş’ın başvurusu üzerine verdiği kararda, 2 Temmuz 1993’te yaşananları “terör eylemi” olarak nitelendirirken, sanıkların herhangi bir terör örgütü ile bağlantılarının tespit edilememesi nedeniyle terör suçlusu sayılamayacaklarına hükmetti. AYM’nin bu kararı ile Madımak katliamına katılanların terör suçlusu sayılmaması gerekçesiyle tahliyelerin önü açıldı. Başından beri soruşturma ilerletilmedi, hatta insanları yakarak öldürülenler yargı önüne çıkmasın diye bin dereden su getirildi. Cumhurbaşkanı talimatı ile hastalık sebebiyle tahliye edilenler, yurtdışına kaçan, hiç yakalanmayan ama o süreçte pasaport alan, evlenen, yurt dışında senelerdir bakılan/ beslenenler. 2023’te dosyaları zamanaşımından düşenler. Ağırlaştırılmış müebbet hapis cezası alan katillerin infazlarının tamamlanmasına bile tahammül edemediler. 21. yüzyılda Orta Çağ’ı yaşatan insanları diri diri yakan laik Cumhuriyet düşmanları hep korundu. 12 sene önce dönemin Başbakanı Erdoğan, Sivas katliamı davasında zamanaşımı kararı verilmesini “Milletimiz için, ülkemiz için hayırlı olsun. Yıllar yılı içerde olan vatandaş, içlerinde kaçak olanlar vardı” sözleriyle değerlendirmişti. Bazı yaralar kabuk bağlamaz. İçimizdeki bu büyük yaraya tuz basanların zihniyeti ise hep iktidarda.
Pir Sultan Abdal Derneği Ankara Şubesi Madımak Katliamı faillerinin tahliye edilmesinin ardından 2 Mart’ta Adalet Nöbetine başladı. Sol Parti, CHP, TİP gibi muhalefet partileri, Laiklik Meclisi, demokratik kitle örgütleri dayanışma ziyaretinde bulundular, ziyaretler sürüyor. Derneğin diğer şubelerinde ve Avrupa’daki Cemevlerinde de nöbet tutuluyor. Önümüzdeki günlerde Avrupa Parlamentosu önünde de başlayacak. “Katliamın arkasındaki güçler hesap verecek, ancak böyle demokratikleşebiliriz” diyerek 32 senedir hukuk mücadelesini sürdüren, bugün de Adalet Nöbeti tutan kıymetli insanlara destek verilmelidir.
Madımak Katliamı sistemli bir eylemin devamı. Kahramanmaraş ve Çorum ile başlamış, Alevilere, Alevi kültürü inanç öğretilerine yönelik siyasi amaçlı, sistemli, belli bir felsefeyi ve düşünceyi hedef alan bir saldırı. Sivas ile hesaplaşmadan hiç bir katliamla hesaplaşılamaz.
Unutmayalım; Madımak’ta ‘Şeriat isteriz’, ‘Laik Cumhuriyet burada kuruldu, burada yıkılacak’, ‘Laiklik gidecek, şeriat gelecek’ sloganlarıyla insanları katlettiler.
Bu ülkede yaşamı savunanların işi gerçekten zor. Esasen söylemek istediklerim o denli çok ki. Beş bin vuruş yeterli değil. Madımak hala yanıyor.
Canlarını Madımak’ta kaybedenlerin paylarına düşen ise ağıtlarla dolu bir ömür mü? Öyleymiş meğer.
