Fransa Anayasa Konseyi’nin “soykırımı inkârı suç sayan yasayı” iptal etmesi Türkiye’de Cumhurbaşkanı, Başbakan, bakanlar ve tüm AKP ileri gelenlerini sevindirdi. Tümü ağız birliği ederek, “Konsey bu kararıyla Fransa’da düşünce özgürlüğünün, resmi devlet görüşleri dışındaki görüşlerin yazıyla ve sözle dile getirilebileceğini söyleyerek ülkenin saygınlığını korudu/kurtardı” diyerek sevinçlerini dile getirdi.
Bir ülkenin üst düzey yöneticilerinin başka ülkelerdeki “düşünce ve anlatım özgürlüğüne ilişkin” konularda böylesine duyarlı olmalarını olumlu bir davranış olarak değerlendirmek gerekiyor. Türkiye özellikle son yıllarda bu tür olumlu davranışları sıkça sergiliyor. Tunus, Mısır ve Libya’daki “özgürlükçü bahar kalkışmalarının” en sıkı destekçilerinden biri olması da bu davranışının bir yansıması, doğal bir sonucuydu. Şimdi de Suriye’deki “özgürlükçü bahar kalkışmasını” canı gönülden destekliyor.
Bizler, düşünce ve anlatım özgürlüğüne böylesine önem veren, bu konuda kararlı ve tutarlı “özgürlükçü” bir ülkede yaşıyor olmanın mutluluğunu yaşıyoruz.
***
Ne var ki Türkiye’nin, dünyanın 17. büyük ekonomisi olmasını içine sindiremeyen, hele 2023 yılında ilk 10’a girmesinden büyük korku duyan Batı, Türkiye’deki işbirlikçileriyle el ele tarihte 16 devlet kurmuş ecdadımızın şanlı mirası üzerine bina ettiğimiz Türkiye’nin uluslararası alanda binbir türlü çabayla kazandığı saygınlığı yıpratmak için elinden geleni ardına koymuyor.
Hafta içinde bu yıpratma kampanyasının somut örneklerinden birini yaşadık. Avrupa Birliği Bakanı ve Başmüzakereci Egemen Bağış geçen pazartesi akşamı İngilizlerin ünlü BBC televizyonunda Stephen Sackur’un sunduğu “Hard Talk” programının konuğuydu. Çok güzel, çok öğretici şeyler söyledi.
Örneğin, Sackur’un, Türk liderlerin Esad rejimine çok açık bir mesaj vererek, iktidarı bırakmasını ve halkına silah çekmemesini istemelerine rağmen Suriye’deki durumun değişmediğini söylemesi üzerine, “Mısır’da, Tunus’ta ve Libya’da da aynı şeyleri söylemiştik. Bu ülkelerde neler olduğuna bir bakın. Bu ülkelerde şimdi seçim yapılıyor. Henüz bir değişiklik olmamış olabilir. Mısır’da, Libya’da bir şeyler değiştiyse Suriye’de de durum kesinlikle değişecektir” diye konuştu. Bu sözler salt kesin bir saptama değil, aynı zamanda ülkece, devletçe ve toplumca içselleştirdiğimiz özgürlükçülüğün bir kez daha açıkça dillendirilmesiydi.
Stephen Sackur’un, “Türk hükümeti olarak AB’ye mesajınız ‘Türkiye’nin yükselen bir diplomatik, stratejik güç olduğu ve Avrupa’nın size ihtiyacı olduğu’ yönünde. Ama Avrupa bu mesaja pek kulak asmıyor’’ demesi üzerine Bağış şöyle konuştu: “Avrupa şu anda kendi sorunlarıyla o kadar meşgul ki önündeki ışığı göremiyor. Yaklaşan bir enerji krizi var. Avrupa’daki bazı politikacılar bir sonraki seçimde koltuklarını kaybedeceklerini düşünerek bir korku içindeler. Bazı ülkelerin başka iç meseleleri var. Komisyon, birliği bozmamak için uğraşıyor. Genişlemenin getirdiği bir yorgunluk var. Bütün bu karmaşıklık içinde, Türkiye diyor ki ‘Dayan Avrupa, Türkiye seni kurtarmaya geliyor’. Yardım edebiliriz.”
***
İngiliz’in tepkisi Batılılarda hep gördüğümüz, alıştığımız gibi küstahça idi. Adam, uzatılan yardım eline teşekkür edeceği yerde Bağış’a nankörce ve cahilce bir soruyla karşılık verdi. “Ya Türkiye’deki hapisteki gazeteciler?” Bağış’ın yanıtı ise sert ama açıklayıcı oldu: “Mesleği yüzünden tutuklanan hiçbir gazeteci yok. Gazeteci kimliği taşıyan bazı kişiler var, birine tecavüz ederken yakalanan, banka soyarken yakalanan... Bu kişiler beğenmediğimiz yazılar yazdıklarından dolayı tutuklanmış değiller. Çok daha kötü yazılar yazmış olan gazeteciler var ve bu kişiler hâlâ bu haklarını kullanmaya devam ediyorlar.”
Böylece dünya kamuoyu resmi bir ağızdan bir kez daha Türkiye’de tutuklu bulunan 97 gazetecinin “ırz düşmanı banka soyguncusu” olduğunu duymuş oldu. Biz zaten biliyorduk!
Önemli olan Türkiye’nin özgürlükçü saygınlığına leke düşürülmemesi değil midir? Varsınlar gerisini Mustafa, Tuncay, Soner, Ahmet, Nedim falan düşünsünler!
(Cumhuriyet)
