Erkeğin Tahtı Hiddet, Kadının Bahtı Şiddet

~ 04.03.2012, Mine KIRIKKANAT ~

Türkiye’de siyasal erkin üzerinde çekincesiz fikir birliğine vardığı belki de tek konu, kadın cinayetlerini önlemek ve kadınları dövmek ya da öldürmek için peşine düşen erkekler(in)den korumak gerektiği. Muhalefetin önem verdiği kadına yönelik şiddetle mücadelede, başta Aile ve Sosyal Politikalar Bakanı Fatma Şahin, AKP iktidarının içtenlikle çaba gösterdiğine ve sonuç almak istediğine kuşkum yok.

Ancak, bugüne kadar harcanan tüm çabalar salt iki önleme yoğunlaştı: Kadına şiddete yasaların öngördüğü cezaları arttırarak erkeği suç işlemekten caydırmak ve alarm sistemi geliştirerek kadını saldırıdan korumak.

Oysa nedeni, niçini irdelenmeyen, kaynağına inilmeyen, kısaca doğru teşhis konulmayan hiçbir soruna uygun çözüm üretilemez, sonuç alınamaz. Toplumsal yargılar, yasalarla değişmez. Sosyal algılar, cezai yaptırımlarla önlenemez. Koşullanmış zihinler, yasakla delinemez.

Son yedi yılda yüzde 1400 artan kadın cinayetlerinin üstüne her gün katlanarak eklenen yenileri; dövülen, sövülen, taciz ve tecavüz edilen kadın nüfusunun korkunç bilançosu da aynı zaman diliminde genişleyenmuhafazakâr toplumniteliklerinden soyutlanamaz!

***

Türkiye’de kadına şiddetin, toplumun muhafazakârlaşmasıyla düz orantılı arttığını görmemek için kör olmak gerekiyor. Ama ülkemizde muhafazakârlık, çok uzun süredir din değerlerine bağlılık olarak tanımlandı ya da indirgendi. Bu eksik tanım, salt din tınısını taşıdığı ve tabusunu barındırdığı için, kadına şiddetin toplum muhafazakârlaştıkça arttığı gerçeğini görünmez, görünse bile söylenmez kılıyor.

Muhafazakârlık öylesine dindarlığa endeksli bir baskı ki, artık toplumsal duyarlığıincitmemek adına, sözcüğün öz Türkçesi, tutuculukbile denilemiyor...

Hepimizin bildiği gibi nedeni görmezden gelinen soruna tepeden inme hiçbir çözüm, yasak, ceza çare olamayacağı için de toplum muhafazakârlaştıkça artan kadına yönelik şiddet, önlenemiyor ve önlenemeyecek.

Dindarlık anlamında muhafazakârlığın, İslamiyet özelinde erkeğe kadının üzerinde tanıdığı hak, üstünlük ve sahiplik olgusu, salt Türkiye’de katlamıyor kadına yönelik şiddeti. Dindarlığın arttığı tüm Müslüman toplumlar da aynı ivmeyi izliyor.

2011 Kasım ayında, Mısır Baharı’nın simgesi Tahrir Meydanı’nda iki kadın gazetecinin ırzına geçildi. Gösterileri izleyen CNN International ve France 3 muhabirleri, ahalinin ortasında toplu tecavüze uğradı. Dünya medyaları, Mısır’daki tüm kadın muhabirlerini geri çağırdı. Derken, ordu duruma el koydu. Bu kez, hepsi Mısırlı Müslüman on genç kadın, askerler tarafından bekâret kontrolügerekçesiyle gözaltına alınıp dört gün süreyle ırzlarına geçildi. Bu kadınlardan yalnızca biri, hem de türbanlı Samira İbrahim yasal şikâyette bulundu, orduya karşı açtığı davayı kazandı. Tecavüzcüler bulunamadı, ama gözaltında bekâret kontrolüyasaklandı. Ne var ki Samira İbrahim, o gün bugündür ölüm tehditleri alıyor ve yabancı basına konuşma yasaklı. Zaten Tahrir Meydanı’ndaki halk devriminden de demokrasi çıkmadı, ama seçim sandığından yüzde 47 oy çoğunluğuyla Müslüman Kardeşler’in “Özgürlük ve Adalet Partisiçıktı.

***

Oysa 1930’lu yıllarda bikiniyle denize girilen Kahire’de, artık kadınlar ve erkekler metroda ayrı vagonlarda yolculuk ediyor. Evlenmeden cinsel ilişki hem yasal hem toplumsal anlamda yasak. BM raporlarına kadın tacizinde dünya birincisiolarak geçen Mısır’da dinsiz yok, herkes az ya da çok dindar, ama sokakta, işyerinde, elle, sözle sarkıntılık önlenemiyor. Uğradığı taciz ve tecavüzü ihbar eden kadın kuyruk sallamıştırdiye kötüleniyor, karalanıyor.Sahibikocasına itaat etmeyen, ayrılmak isteyen ya da seçilen kocayla evlenmeyi reddeden kadın, tıpkı Türkiye’deki gibi dövülüyor, öldürülüyor.

Demem o ki, bir yandan kadına şiddetin yasal caydırıcılık ve alarm zilleriyle önlenmeye çalışıldığı ülkemizde, öte yandan 4+4+4’lük eğitimden modern Müslümangençlik damıtmak projesi, yangına körükle gitmektir.

Kızları eve kapatıp, oğlan çocuklarını topyekûn imam hatip rahlesinden geçirmek herhangi bir şiddeti önleseydi, Afganistan dünyanın en sakin ülkesi olurdu.

‘G’ NOKTASI

Türk Lirası’nın simge tanıtımı görkemli yapıldı. Başbakan Erdoğan’a göre çıpaya benziyor. MB eski başkanı Durmuş Yılmaz’ın hanımına göre tırpana.

Bir de ne görelim?

TL’nin logosu, Ermeni para biriminin neredeyse tersten çizilmişi!

Oysa başka bir simge, daha bir ay bile olmadı ki benzer benzerliğe çoook daha uzak bir benzerlik dolayısıyla, tedavülden kaldırıldı: Kütahya Dumlupınar Üniversitesi Yönetim Kurulu, oybirliğiyle aldığı kararla, kampustaki aslan ve kartal heykelini, Ermenistan Cumhuriyet armasına benzediği gerekçesiyle yerinden söktürdü.

Şimdi herhangi bir yönetim kurulundan cesur bir karar daha bekliyorum:

Ya TL’nin simgesini Ermeni Drahması’na benziyor diye iptal kararı alınsın ya da Dumlupınar Üniversitesi kampusundan kaldırılan heykel, tersine çevrilip yerine konulsun!

Ama oybirliğiyle.

Kuşku değil,

emin

olmak delirtir.

FRIEDRICH NIETZSCHE

(Cumhuriyet)

Mine KIRIKKANAT | Tüm Yazıları
Hits: 2347