Partilerin Meclis gruplarında yine fikri az, hakareti bol lider konuşmaları dinledik.
CHP lideri Kılıçdaroğlu, doğru bir barış üçlemesi yaptı:
1. Ülkeye demokrasi gelmeden barış gelmez;
2. Ülkede hukuk yoksa barış da yoktur;
3. Toplumsal uzlaşma olmazsa barış da olmaz.
Bu şartların hiçbiri geçerli değildir bugün ülkemizde.
Gelecekmiş gibi de görünmüyor.
Perşembe günü Silivri’deki özel mahkeme önünde yaşananlar ve sebepleri birinci maddenin ağır ihlâlidir.
Başbakan’ın “devlet içinde devlet” diye nitelediği hâlde görevi devam eden özel yetkili mahkeme elbette demokrasinin bir göstergesi değildir.
Toplantı ve gösteri özgürlüğü ağır darbe yemiştir.
Yargı mesajı aldı
Ülkeyi idare edenler düşünsün, demokrasilerde güvenlik gücü halkın gösteri hakkını güvenle kullanması için mi vardır, yoksa toplulukları suç işlemeye tahrik için mi?
Başbakan’ın “Yargı gerekeni yapacaktır” demesinden hemen sonra Silivri mahkemesinin önündeki olayları tahrik ettikleri iddiasıyla dört CHP milletvekili hakkında savcıların soruşturma başlatması “hukuk yok” iddiasının ispatıdır.
Toplumsal uzlaşma şu aralar en çok muhtaç olduğumuz değerdir.
Çünkü barış için son derece önemli olan iki büyük mesele aynı döneme denk gelmiştir.
Türkiye bir yandan yeni Anayasa yapmaya, bir yandan PKK terörünü bitirmeye uğraşıyor.
İktidarın beklentileri var. Başbakan başkan olmak istiyor. Ama Çankaya’ya, başbakanlık yetkilerini cebine koyarak çıkmanın hesabında.
Barışın bedeli ne?
İktidarın eksiğini BDP oyları ile tamamlama mecburiyeti, PKK üstüne yapılan pazarlığın riskini büyütüyor.
Halk da, muhalefet partileri de PKK’nın silâhsızlanması karşılığında ne ödeyeceğimizi öğrenmek istiyor.
Ama cevabını alamıyor.
Dün CHP lideri de bundan yakınıyordu. Bu soruyu Başbakan’a soramayan medyayı eleştiriyordu.
Şüphe ve korkuların birleştiği yeri dün MHP lideri Bahçeli açıkça ortaya koydu. Bahçeli, iktidarın kılavuzu Büyük Ortadoğu Projesi (BOP) olan oyunun dişlileri arasında kaldığını söyledikten sonra noktayı şu hüküm cümlesiyle koydu:
“BOP’un ana amaçlarından biri Kürdistan’ı kurmaktır!”
Meclis, gündemdeki iki hayati sorunun talep ettiği özen ve ciddiyet içinde çalışmıyor.
Meclis’te parti odaklı değil ülke odaklı bir dönemi yaratmak lâzım.
(GazeteVatan)
