Anayasa değiştirecek çoğunluğa sahip bir iktidara hiç yakışmadı bu yapılanlar...
Tahmin edebileceğimiz gibi şimdi AKP bu rezalette bile üste çıkmaya çalışacaktır.
Ama iktidar sözcüleri kendilerini mağdur, muhalefeti suçlu ilân etmeden önce şu iki soruya dürüstçe cevap vermelidirler:
1. Şimdiye kadar isteyip de çıkaramadığınız bir yasa olmadığı halde bu inat ve acele niye?
2. Eğitimle ilgili teklif bir hafta geç yasalaşsa ne kaybedilirdi?
Muhalefet haksız değil; TBMM’de önceki gün yaşananlar, gerçekten de “Demokrasi tarihimiz için kara bir leke” olmuştur.
Bu acele neden?
Yaşananlar hiçbir şey öğretmediyse, eğitimin din sömürüsü yapan siyasetçilere bırakılmayacak kadar önemli bir mesele olduğunu öğretmiştir.
Pazar günü CHP lideri Kılıçdaroğlu İstanbul’da bir grup akademisyenin yasa teklifi üzerindeki görüşlerini dinledi.
Biri Türkiye’nin 2023’te uzay mekiği fırlatma planı yaptığını, ama tartışılan yasa zemininde yetişen çocukların bunu başaramayacağını söyledi.
Bir diğeri ise bu yasanın getireceği düzene teslim etmek zorunda olduğu çocukları bulunmadığı için kendini şanslı hissettiğini belirtti.
Başbakan ve sorumluluğu paylaşan bakanları özel uzmanlık gerektiren bu meseleyi niçin bilenlerden yeteri kadar dinleyip öğrenmediler?
Aceleleri neydi?
Yalnız telâş ve acele sakatlamamıştır bu yasayı. Kaba kuvvetin en pervasızı uygulanmıştır. İç Tüzük ihlâli ile sınırlı kalmamıştır göze alınan zorbalık, yere düşen parlamenteri tekmeleme acımasızlığına varmıştır.
Köprüler mi atılacak
Parlamenter kontrolünü böylesine kaybedemez.
Hedef imam hatiplerin orta kısımlarını kapatan 28 Şubat’tan rövanş almak olsa bile bu niyet bu kadar açık bir meydan okuma biçiminde sergilenemez.
Pazar günü 4+4+4 teklifinin müzakere edileceği Milli Eğitim Komisyonu’nu sabah erken kalkan AKP’liler işgal ederek muhalefet milletvekillerinin engelleme yapma ihtimalini önlemek istediler.
Başardılar da.. Ama kazanılan sadece bir Pirus zaferi idi.
Bu zorbalık, AKP’nin sayısal gücünü kullanmaktaki ölçüsüzlüğü diktatoryal bir çılgınlık çizgisine vardırabileceği endişelerini artıracaktır.
Öyle bir gerçekleşmenin iktidarı mutlu eden sonuçlar üretmesi kesinlikle mümkün olamaz. AKP yönetimi, işlenen suçu fark edip affettirmeye çalışmalıdır.
Bunun yolu muhalefete sabır göstermektir.
Eğitim yasasında bile demokrasinin bu temel şartına saygı göstermeyen iktidar, yeni anayasa yapmanın uzlaşma ve işbirliği taleplerine nasıl razı olacaktır?
Şimdi uyanan merak şudur:
AKP acaba yeni anayasa sürecinde uygulayacağı taktikleri mi prova ediyor? Mümkündür.
Çünkü bizimki kadar kutuplaşmış bir toplumda “Bu muhalefetle iş yapılmaz” diye köprüleri atmaktan kolay bir şey yoktur!
(GazeteVatan)
